نماز ونیایش ،ارتباط صمیمانه ای است میان انسان وخدا،میان

آفریده وآفریدگار ،نماز تسلی بخش وآرامش گر دلهای

مضطرب وخسته وبه ستوه آمده ومایۀ صفای باطن وروشنی

روان است .پیمان وانگیزۀ تحرّک وبسیج وآمادگی درحالتی

صمیمانه ودور ازرنگ وفریب است. برای نفی هرچه بدی و

زشتی است وتدارک هرچه نیکویی وزیبائئ برنامه ای است

برای بازیافتن وآگاه ساختن خویش و...کوته سخن ،رابطه ای و

استفاضه ای مداوم است باسرچشمه وپدید آورندۀهمه نیکی ها.

ویژگی های راه مستقیم :

*راه خدا واولیای خداست .

* راهی است که ازهرگونه خطا وانحراف دورمی باشد.

* راهی است که ترسیم کننده آن مرادوست داردونیازم می داند.

*راهی است که به بهشت منتهی می شود.

*راهی است که بافطرت سالم هماهنگ است.

*راهی است که اگر درآن راه بمیرم شهید محسوب می شوم.

*راهی است که ازعالم بالا وبالاتر ازعلم ماست .

*راهی است که انسان درآن دچارشک وپشیمانی نمی شود .

*راهی که ازهمۀراه ها صاف تر،نزدیک تروروشن تراست

وبالاخره راه مستقیم راه انبیاء، شهداء، صلحاوصدیقین است .

این ها نشانه های راه حق ومستقیم است که شناخت

مشکل ودقیق است است وحرکت وپایداری درآن نیاز امداد الهی دارد.

شیطان گفت :

چون کار تمام شود

همانا خداوند به شما وعده ی حق داد. و من هم به شما وعده  دادم و خلاف آن عمل کردم

مرا بر شما هیچ تسلطی نبود جز این که شما را دعوت کردم

 و شما مرا پاسخ دادید پس مرا سرزنش نکنید و خود را سرزنش کنید

 نه من فریادرس شمایم ونه شما فریادرس من من به این که شما مرا شریک

 می گرفتید،از قبل کافر بودم. همانا ستم کاران را عذاب دردناک است .

 آیا می دانی چرا خداوند شیطان را از درگاه خود راند و برای همیشه او را طرد کرد ؟

 چون فرمان خدا را برای سجده ی بر انسان اطاعت نکرد.

اما بی وفایی برخی آدمیان را بنگر که از خدا رو می گردانند و حلقه ی بندگی شیطان به گردن می آویزند!

رسول خدا (ص) می فرماید : خداوند به چنین انسان هایی خطاب می کند :

من به خاطر تو شیطان را طرد کردم؛ امّا تو او را دوست خود گرفتی و به اطاعت او درآمدی؟!

امروز دلم گرفته و نمی دانم چه بنویسم. انگاردلم منتظر کسی است . یک نوع شورداره .حوصله نداره ، نکنه امروز آقایم می خواهد بیاید،

نکنه امروز روز ظهورسبز اونه ، آره یک بوی خوشی پیچیده ،وای به روزی که اون بخواهد بیاید و ما آماده نباشیم .

نکند اون بیاد وما نتوانیم ازاواستقبال کنیم. نکند اون بیاید و ماشرمنده اش بشویم؟ می دانی تازه مثل کی می شویم ، می شویم مانند قوم کوفه ، میشویم مانند مردم کوفه که در برابر امام علی (علیه السلام)  ایستادند. همان کسانی که اول عاشق حضرت بودند.

و هر روز مانند ما انتظار اون رامی کشیدند. سال ها می گذرد ولی غم ها و هر روز مصائب جدیدی قلب مهربانش سنگینی می کند.

عزیز زهرا که چشم هایش به درمانده تا ما از سفر گناه باز آییم و نگوییم او غایب است که ما به سفر غفلت رفتگان از او غایبیم و از او

بی خبر .همه هزار و صد و اندی سال شروع غیبتش دریک طرف و زمان ما یک طرف،مصیبتی جدید بر او دارد و غم هایش را دوچندان

ساخته است. او دهها و صدها سال تنهای تنها زیسته ولی زندگی او در زمان ما تنهاترین تنهایی را برای او رقم زده است.

او در اوج تنهایی به سرمی برد. زمان ما اوج تنهایی آن حضرت است؛ چراکه با پیروزی انقلاب بر سر کلاس آن حضرت نشسته ایم

و نمرات خوب و ممتاز شهیدان را دیده ایم ولی پس از آنان،سرگرم کارهای خود شده ایم و گمان کرده ایم .

معلم عزیزمان در کلاس حاضر نیست .گفته ایم او غایب است و این را بهانه ای برای بازی های کودکانه خود در کلاس قرار دادهایم .

پس زمان ما که در این گوشه مدرسه بزرگ کره زمین ، یعنی ایران کلاسی شکل گرفت و معلم بزرگمان

حضرت بقیه الله (عجل الله تعالی فرجه ) با دست عنایتش درس هایی را برتخته سیاه درج نمود اوج تنهایی آن حضرت است.

ولی با همه لطف و عنایت آن حضرت ما شیعیان را لایق برپایی این کلاس دانسته اند دیگر غفلت از آن حضرت چرا؟

چرا هنوز پس از حدود چندین سال از برپایی این کلاس بسیاری از آن حضرت غافلند و او را در زندگی خود دخیل نمی دانند

 و گمان می کنند هنوز خیلی مانده امام ظهور فرمایند. 

پس بیایید همه باهم نگذاریم گناه موجب بشه که یک دیواری

بین ما و حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه ) حائل شود.

این حرفها عقده های هر جمعه ی من است.

دخت موسی که بود سینه قم سینایش         شهر قم طور دل از تربت روح افزایش
بعد صدیقه کبری که بر او باد سلام                نه عجب خوان اگر فاطمه زهرایش
قبر زهرا که نهان از نظر خلق بود                   من به قم کرده ام ای مردم قم پیدایش

این شنیدی دری از قم به جنان باز شود؟         چه نیازی به جنان آنکه به قم شد جایش؟
قم بهشت است بهشت است بهشت است بهشت      چار گلدسته او چار گل رعنایش

حجاب در اسلام برای زن بعنوان حمایت از احترام زن مطرح شده است . زن مسلمان دوست ندارد نگاه جنسی به او شود،نگاه و رابطه جنسی فقط باید بین زن و شوهر و در داخل حریم خانواده صورت پذیرد و نه در جامعه . تمام توجه دیگران به زن تنها باید معطوف به انسانیت او باشد و نه جنسیت وی و در خارج از حریم خانواده همه ما انسانیم و نباید به صورتی ظاهر شویم که مرد بودن یا زن بودن ما مشخص و بارز و برجسته شود بلکه انسان بودن ما مقدم است بر هر امری. حجاب در اسلام برای احترام زن است . نباید به زن نگاه توهین آمیز وجود داشته باشد.حجاب برای امنیت زن است، در جوامعی که زنان برهنه هستند و جاذبه های جنسیشان بیشتر به چشم می آید هم امنیت زنان کمتر است ،هم توهین و خشونت جنسی بیشتر. اگر احترام به زن فقط بخاطر زیبائیهای ظاهریش مطرح باشد آن وقت احترام زن معطوف به دوره کوتاه جوانی است و با ورود وی به دوره میانسالی و کمتر شدن زیبائیهای جنسی و ظاهری ارزش و احترام وی بالتبع کمتر خواهد شد، در حالیکه در فرهنگ اسلامی زیبایی واقعی ،زیبایی روح و شخصیت انسان است. از طرفی برهنگی زن بیشتر به نفع مردان بوالهوس و بی اخلاق است تا زنان ، زن یک کالای تجاری و مصرفی نیست . یکی از علل تضعیف بنیان خانواده و فروپاشی  آن برهنگی است، زیرا مردی که در بیرون خانه با جاذبه های متعدد زنانه روبروست وفاداری و تعهد او نسبت به همسرش کمتر شده و زن احساس خیانت و کم توجهی عاطفی را از سوی شوهرش بیشتر لمس می کند و کانون خانواده بسوی سردی روابط عاطفی گام بر می دارد. در فرهنگ اسلامی زن به عنوان یک انسان محترم است و بخش کوچکی از زندگی و خانواده نگاه جنسی است و بخش پر رنگ تر و مهمتر آن نگاه انسانی زن و مرد به یگدیگر است. حجاب زنجیر و تحمیل بر زن نیست بلکه انتخاب اوست برای حفظ احترام وشخصیت وی . در فرهنگ اسلامی مسائل به زنانه یا مردانه بودن تقسیم نمی شوند و هیچ کس نباید به مرد یا زن بودن خود افتخار کند چون هیچکدام جنسیت خود را انتخاب نکرده اند بلکه باید بر انسان بودن خود تفاخر ورزید . متاسفانه در غرب آزادی مساوی شده است با سکس. آزادی یعنی برهنه کردن زنها برای مردها . اگر معنی آزادی این است اسلام با آن مخالف است. واقعا این آزادی به نفع زن است یا توهین به اوست؟ اسلام اجازه توهین به زن را نداده و وی را موجودی صاحب کرامت دانسته و عرصه عرضه زیبائیهای ظاهری وی را معطوف به حریم خانواده و زیبائیهای روحی و انسانی وی را علاوه بر خانه در محیط جامعه دانسته است.   

خسته

خسته

ازاین همه تنهایی

خسته ازاین همه ترس

کاش می دانستی .

چه اندازه اتنظار تورا

می کشم .

کاش می توانستم حجابهای میانمان را بردارم.

کمکم کن تا این فاصله ها را بردارم.

همیشه به غروب نگاه می کنم .

وبه فکر توهستم.

که توبیایی!

تورامی خوانم که

شاید که بیایی

من خسته نمی شوم از انتظار تو

 من چشم به راهت هستم .

که شاید که همه جمعه بیای  

وقت است.

 که بیایی که بیایی!

خدای بزرگ می فرماید:

ای فرزند آدم!

ملائکه من شب و روز مواظب تو هستند ،آنچه را می گویی

 و انجام می دهی ،کم یا زیاد، همه را می نویسند.

آسمان بر آنچه از تو دیده شهادت می دهد و زمین

بر آنچه روی آن انجا داده ای گواهی می دهد.   

خورشید و ماه و ستارگان بر آنچه می گویی و عمل می کنی

 شهادت خواهند داد. خود نیز بر قلب و بر اعمال مخفی تو آگاهم   

                                    پس از خودت غافل مباش !

دوستان عزیز سلام

از آنجایی که مسأله صهیونیسم در حال حاضر یکی از مهمترین موضوعات عصر ماست، تصمیم گرفتم مجدّداً پیرامون این موضوع که آگاه بودن از آن برای تک تک ما مسلمانان لازم و ضروری است، به طور کامل تر مطالبی را منتقل کنم.

اندیشه صهیونیسم به فوریت و سرعت زاده نشده، بلکه همانند هر پدیده دیگر، در بستر زمان و بر اثر شکل گیری حوادث گوناگون تولد یافت.

صهیونیزم، افعی زمان

«صهیون‏» در زبان عبرى، به معناى پر آفتاب و نیز نام کوهى در جنوب غربى بیت‏المقدس است . کوه صهیون زادگاه و آرامگاه داوود پیامبر صلى الله علیه و آله و جایگاه سلیمان علیه السلام بود .

گاه این واژه نزد یهودیان به معناى شهر قدس، شهر برگزیده و شهر مقدس آسمانى به کار مى‏رود، ولى در متون دینى یهود، صهیون، اشاره به آرمان و آرزوى ملت ‏یهود براى بازگشت ‏به سرزمین داوود علیه السلام و سلیمان علیه السلام و تجدید دولت‏یهود دارد . به دیگر سخن، صهیون براى یهود، سمبل رهایى از ظلم، تشکیل حکومت مستقل و فرمان‏روایى بر جهان است و از این‏رو، یهودیان خود را فرزندان صهیون مى‏دانند . ⁽²⁾

صهیونیسم به جنبشى گفته مى‏شود که خواهان مهاجرت و بازگشت‏ یهودیان به سرزمین فلسطین و تشکیل دولت ‏یهود است . صهیونیسم، همانند شووینیسم (ناسیونالیسم افراطى) است که با خوار شمردن ملت‏ها و نژادهاى دیگر و با غلو در برترى خود، در پى نیل به قدرت سیاسى است . این جنبش در نیمه اول قرن 13 شمسى/نیمه دوم قرن 19 میلادى در اروپا پا به عرصه حیات گذاشت.

صهیونیسم تنها داراى ابعاد و معانى سیاسى (صهیونیسم سیاسى) نیست، بلکه ابعاد و معانى دیگرى همچون: صهیونیسم کارگرى، فرهنگى، دمکراتیک، رادیکال و توسعه‏طلب را نیز در برمى‏گیرد .

v   مشهورترین تقسیم صهیونیسم، طبقه‏بندى آن به دو بخش سیاسى و فرهنگى (دینى) است .

 صهیونیسم سیاسى، خواهان بازگشت ‏یهودیان به فلسطین است که با تدوین کتاب «دولت‏ یهود» توسط هرتصل در 1263 ش/1894 م زاده شد .

اما صهیونیسم فرهنگى، مخالف مهاجرت یهودیان در قرن 14 شمسى/20 میلادى به فلسطین است; زیرا در انتظار انسان رهایى‏بخش ⁽⁶⁾ در آخر زمان نشسته که یهودیان و تمام آدمیان را به سرزمین ابراهیم و موسى علیهما السلام یا سرزمین نجات بازگرداند . ⁽⁷⁾

v   صهیونیسم به دینى و غیردینى هم تقسیم مى‏گردد .

 صهیونیسم دینى، اندیشه‏اى است که اعتقاد دارد بازگشت ‏به سرزمین موعود، در زمانى که پروردگار مشخص نموده و به شیوه‏اى ‏که او تعیین مى‏کند، انجام خواهد شد و این کار به دست ‏بشر انجام‏پذیر نیست .

 پیروان این اندیشه، گروهى یهودى (صهیونیسم) و شمارى عیسوى (صهیونیسم مسیحى) ⁽⁸⁾ هستند .

در مقابل، در صهیونیسم غیردینى و غیریهودى، کسانى جاى دارند که با تکیه بر استدلال‏هاى تاریخى، سیاسى و علمى به اسکان یهودیان در فلسطین مشروعیت مى‏بخشند . این همان صهیونیسم لائیک (غیردینى) است که تنها مفاهیم سیاسى خویش را به زبان دین بیان مى‏کند . بنابراین، صهیونیسم همواره به معناى یهودیت نیست، بلکه گاه به مفهوم حرکتى براى غیر یهودى کردن یهودیت نیز، به کار مى‏رود . ⁽⁹⁾

v   یهودستیزى ⁽¹⁰⁾

صهیونیست‏ها مدعى‏اند که صهیونیسم، پاسخى به یهود آزارى است . به عقیده آن‏ها، دولت‏ها و ملت‏ها به بیمارى علاج‏ناپذیر یهودستیزى دچار شده‏اند . بنابراین، یهودیان را، در هر کجا باشند، عنصر بیگانه به حساب مى‏آورند و آنان را در آشکار و پنهان آزار مى‏دهند . حیم وایزمن ⁽¹¹⁾ (متوفى 1331 ش/1952 م) در این‏باره مى‏گوید: «ضدیت ‏با یهود، میکروبى است [که] هر غیریهودى هر کجا . . . باشد و هرچند که خود منکر باشد، بدان آلوده است .» به بیان دیگر، آنان‏یهودستیزى را بلایى ازلى و ابدى مى‏دانند، که تنها در پناه یک دولت‏یهودى مى‏توان از آن رهایى یافت . ⁽¹²⁾

صهیونیست‏ها، به نمونه‏هایى بسیار از یهودآزارى در طول تاریخ اشاره مى‏کنند . از نظر آنان، یهود آزارى با شکست دولت‏یهودى اسرائیل و جهودا (یهودا) ⁽¹³⁾ ، به ترتیب در 721 و 586 ق . م توسط آشوریان و بابلیان آغاز، و در نتیجه با پراکنده شدن یهودیان به نقاط دیگر جهان ادامه یافت و به تدریج، روند روبه رشدى به خود گرفت، به گونه‏اى که نقطه اوج آن در آلمان هیتلرى به چشم مى‏خورد . در این دوره طولانى، یهودیان در امپراتورى روم، کشور لهستان، روسیه تزارى و . . . بارها سرکوب و شکنجه شدند و تنها در سال 770 ش/1391 م . هفتاد هزار یهودى به دلیل نپذیرفتن دین مسیح علیه السلام در اسپانیا جان خود را از دست دادند . افزون بر آن، یهودیان همواره از حق مالکیت در برخى از مناطق جهان، و نیز اشتغال در برخى حرفه‏ها محروم بوده و اغلب در «گتو» ها ⁽¹⁴⁾ به سر برده‏اند . ⁽¹⁵⁾

البته این ادعاهاى صهیونیسم، به هیچ وجه قابل اثبات نیست;

 زیرا اولا، برخى از نمونه‏هاى تاریخى یهودآزارى، مانند آنچه صهیونیست‏ها درباره یهودسوزى در آلمان مطرح مى‏کنند، بیش از حد بزرگ شده‏اند . صهیونیست‏ها در این مورد، با سلطه‏اى که بر ابزارهاى تبلیغى جهان و به کارگیرى آن دارند، به مظلوم‏نمایى پرداخته‏اند . ثانیا، برخى قصه‏هاى یهودآزارى، ساخته و پرداخته یهودیان و صهیونیست‏هاست، با این هدف که به روند مهاجرت یهودیان به فلسطین و تاسیس یک دولت‏یهودى شتاب بخشند .

دیوید بن گوریون ⁽¹⁶⁾ (متوفى 1352 ش/1972 م) اعتراف مى‏کند: «اگر قدرت داشتم عده‏اى یهودى را به کشورهاى مختلف مى‏فرستادم تا یهودآزارى را تعمداً به وجود آورند .» ⁽¹⁷⁾

v    شواهد دیگرى بر نادرستى ادعاهاى صهیونیسم در این‏باره وجود دارد، از جمله:

1 . مهاجرت و پراکندگى یهودیان، اغلب به دلخواه آنان و با هدف اقتصادى به سوى پر رونق‏ترین سرزمین‏ها صورت گرفت .

2 . یهودیان همواره در پهنه‏اى گسترده از خاک امپراتورى عثمانى، در صلح و آرامش مى‏زیسته‏اند .

3 . یهودیان در بریتانیا، فرانسه و آلمان قرون وسطى، تحت آزار نبوده‏اند و حتى پس از عصرنوزایى، وضع اجتماعى آنان بهبود یافت .

4 . رنج و دردى که میلیون‏ها برده آفریقایى سیاه پوست، در انتقال و اسکان اجبارى به غرب متحمل شده‏اند، بیش از رنج و دردى است که بر یهودیان وارد آمده است . جالب این‏که، صاحبان برخى از کشتى‏هاى حامل بردگان، سوداگران و بانک‏داران یهودى بوده‏اند .

5 . وقوع یهودآزارى را در حد پایینى مى‏توان پذیرفت که آن هم به ویژگى‏هاى فردى و اجتماعى یهودیان، مانند جمع‏گریزى و اشتغال در مشاغل غیرمولد، چون رباخوارى باز مى‏گردد ⁽¹⁸⁾ و نیز ریشه در منازعه دائمى کلیسا و کنیسه دارد . به هر روى، نقش یهودآزارى ساختگى در تولد صهیونیسم آنچنان بزرگ بود که هرتصل آن را موهبت الهى نامید . اگر صهیونیسم محصول یهودآزارى است، پس چرا صهیونیسم به نوعى یهود آزارى از طریق تبعیض بین یهودیان سفاردى و اشکنازى ⁽¹⁹⁾ مبدل شده است; سؤالى که صهیونیست همچنان آن را بى‏پاسخ گذاشته‏اند . ⁽²⁰⁾  

(ادامه دارد ... )

پى‏نوشت‏ها: