سلام عزیزان
امشث آخرین شبی که من مشهد هستم و فردا برمی گردم.انشاالله تا پس فردا هم تمام عکسها رو به همراه سفر نامه سفرم رو براتون میزارم.
... جای همه ی شما اینجا خالیه امیدوارم در سفر بعدی با هم باشیم
برای همه شما دعا کردم و برا همه شما نماز زیارت خوندم(باور کنید، همه با هم یه نماز ) همه ی ادلیستی ها، همه دوستای پارسی بلاگی و همه اونایی که به من سر می زنن.(داخل پرانتز: از طرف داداشم که تو عید غدیر با هم کاکا شدیم هم زیارت کردم، خیلی وقت از داداشم خبر ندارم شما نمی دونین کجاست؟داداشی!)
فعلا خدانگهدار تا روز موعود...

سلام
دوباره اومدم... هنوز نرفتم... سفرم افتاد برای 25 ام بهمن... نمیدونین تو این چند روز به چند روش مختلف مورد آزمایش قرار گرفتم...
که آخریش( تا حالا )همین تغییر زمان حرکته...
امروز 22 بهمن 1385 بود که طبق معمول هر سال ملت ایران به یاد روز 22 بهمن 1357 که روز پیروزی انقلاب هستش،به خیابونها می ریزن و  فریاد « مرگ بر آمریکا» ، « مرگ بر اسرائیل» ، «الله اکبر» و ... سر می دن.
امسال، مردم به راهپیمایی اومدن که هم یاد 22 بهمن 57 رو زنده نگه دارن هم اینکه به رییس جمهورشون جناب «محمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود احمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدی نـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــژاد»
(که بعضیها بهش میگن برادر احمدی نژاد) اعلام کنن که خواهان انرژی هسته ای( به صورت صلح آمیز) هستن و
از رییس جمهورشون میخوان که به هیچ وجه از این حق مسلم ایران نگذره و در مقابل بیگانگان احساس تنهایی نکنه و
بدونه که ملتش پشت سرش حضور دارن و از اون حمایت میکنن.
اگه از بعضی ها می پرسیدی:

-«چرا به راهپیمایی اومدی؟»
 جواب می داد:

-«چون می خوایم به بوش وبلر بفهمونیم که خودشون احمق هستند. »

بعضی ها هم پارچه نوشته و پلاکاردهایی حمل می کردن که در راستای حمایت از دانشمندان ایرانی بود و ...
بچه های یه مدرسه هم نوشته بودن: «دانش آموزان امروز        دانشمندان فردا».

اما بریم سراغ عکسهایی که این دفعه براتون آوردم....
این بار هم میخواستم مثل دفعه قبل(روز عاشورا)  مطلب بنویسم ولی ... وقتی که سیل جمعیتی رو که تو راهپیمایی شرکت کرده بودن رو دیدم، نظرم عوض شد و تصمیم گرقتم که از این حضور زیبا عکس تهیه کنم.
عکس اول... برداشت اول

 

 

تو این عکس نوجوونا و جوونا و مادربزگا(  یکی با نوه گلش) به راهپیمایی اومدن. راستی همه خانومهای محترمی هم که اومدن راهپیمایی چادر مشکی سرشون گذاشتن و دارن از خون شهدا پاسداری می کنن... ممنون از همه شون

 

 

آقایون اعتراض نکنن... این عکس حضور شما آقایون محترم ...
یادتون باشه خانوما مقدم ترند حتی اگه تو راهپیمایی پشت اقایون باشن.
(اینجوری بود که زمان انقلاب به شوهران و بچه های خودشون و برادرهای خودشون گفتند که
«بروید که ما پشتیبان شما هستیم و نگران ما نباشید.»)

 

این هم یه عکس دسته جمعی موقعی که همه به میدان اصلی شهر رسیدن و دارن به سخنرانی گوش می دن.

 

 

کسایی که می خوان بقیه عکسها رو که کمی چاشنی طنز هم بهش اضاف شده رو ببینن میتونن به ادامه عکسها توجه کنن...
اگر هم نمیخواین میتونین دکمه قرمز سمت راست بالای نمایشگرتون رو که یه علامت ضربدر توش داره رو کلیک کنین، خدانگهدار.

 

ادامه عکسها، همراه با چاشنی طنز...

سلام به همه
امروز خیلی خوشحالم ... بهتون قبلا گفته بودم که تنهام(پایین صفحه رو نگاه کنین بی زحمت) ولی دیگه تنها نیستم دارم به محبوبم به معشوقه خودم می رسم.
من دارم می رم مشهـــــــــــــــــــــــــــــــــد...هــــــــــــورا...

23 بهمن حرکت داریم از طرف دانشگاه
خوشحالم که از تنهایی دارم در میام و دارم میرم پیش امامم
بای

طلوع می کند آن آفتاب پنهانی                                            ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

دوباره پلک دلم می پرد، نشانه چیست؟                                شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

کسی که سبز تر است از هزار بار بهار                                کسی، شگفت کسی، آنچنان که می دانی

کسی که نقطه آغاز هر چه پرواز است                                 تویی که در سفر عشق خط پایانی

تویی بهانه آن ابرها که می گریند                                        بیا که صاف شود این هوای بارانی

تو از حوالی اقلیم هر کجا آباد                                            بیا که می رود این شهر به ویرانی

کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق                                     بیا که یاد تو آرامشی است طوفانی