بسم رب المهدی(عج)

مولای مهربان غزلهای من سلام

بار دیگر آمدم اما بازهم با کوله بار سنگینی ازگناه

آمدم اما خسته وملول ازگناه آمدم. دیگردرجاده ی وصال تو رمقی برایم نمانده .تشنه ام...

تشنه ی یک قطره اشک! تشنه ی یک نیم نگاه تو!

واقعا چقدر زود دیر میشود...

چقدر دلم برای حرف زدن باتو تنگ شده ...

جاده های دور شدن از تو چقدرزود طی شدند .راه برگشت چقدر طولانی است .

دیگر در این بیابان گناه حتی عطر خوشت را حس نمی کنم . احساس تنهایی سختی تمام وجودم را فرا گرفته

بوی گناه آزارم میدهد . بغض سنگینی گلویم را می فشارد کاش میتوانستم فریاد برآورم واز خدا طلب عفو کنم

کاش خدا بار سنگین گناه را از دوشم بردارد ومرا در جاده ی سعادت کنار امام زمانم قراردهد

از خدا شرمنده ام! ازمهربانی اش شرمنده ام!

دلم برای مناجات شبانه یک ذره شده اما او دیگر در دل تاریک شب پذیرای من نیست

آخر خیلی او را رنجاندم. کاش کبوتری داشتم که تا آسمانها پرواز می کرد و صدای توبه ام را به عرش خدا می رساند .

خدایا یاریم کن به سوی تو باز گردم. آمین!