هیچ
دختر و پسری نمی تواند ادعا کند که عوامل دلتنگی آور در اطراف او وجود
ندارد. این دلتنگی ها گاهی علت آشکار دارد و گاهی ناآشکار. با علت های با
علت‏های آشکارش می‏توان مبارزه کرد ولی عوامل ناآشکار شناخته نمی‏شود تا
برطرفشان کرد. دلتنگی از یک نظر عامل اندیشه و تفکر و تامل در کارهاست و
یقین به بی‏ارزشی دنیا و فریفته نشدن به آن اما زمانی که از حالت زود گذر
به شکل پایدار در می آید، پدیده‏ای ویرانگر است. آن دلتنگی که از حالت زود
گذر به شکل پایدار چهره تغییر می‏دهد، نوعی است که اغلب خود فرد آغازگر و
تقویت کننده آن است.
        آغاز بیش‏تر
افسردگی‏های مرموز، دلتنگی‏های ساده بوده است برای همین متخصصان می گویند
تصمیم بگیرید تا آن جا که ممکن است ذهن و اعصاب خود را در اختیار دلتنگی
قرار ندهید که پس از مدتی در اعماق جانتان لانه می‏کند و آن‏گاه دیگر به
سادگی شما را ترک نمی‏کند تا آرام آرام یک یک نیروهایتان را مرموزانه
فرسوده کند.
        گرفتاری‏ها
و مشکلات را ورزشگاه پرورش نیروهای نهفته خود قرار دهید نه سببی برای
تعطیل کردن فعالیت‏ها.دختر و پسر تا در مسیر خود با موانع و مشکلات روبه
رو نشوند، بخش عمده قدرت تجزیه و تحلیل مغزشان به کار نمی‏افتد و درون
مایه شکیبایی و دوراندیشی‏شان آشکار نمی شود.
        سفارش
به انجام دعا و تعقیب نمازها یکی به این علت است که معانی آن دعاها، مانع
از پایداری دلتنگی‏های ویرانگر است. نمازگزاری که در پی عبادت خود چنین
زمزمه کند، با دلتنگی انس نمی گیرد: خدایا به درستی که آمرزش تو
امیدبخش‏تر از کردار من است و رحمتت وسیع‏تر از گناه من. بار خدایا، اگر
من اهل و شایسته برای دریافت رحمت و مواهب تو نیستم، رحمت تو بسی اهل و
شایسته است که مرا فرا گیرد. ای پوشنده عیب‏ها و ای شنونده شکوه‏ها! ای آن
که درگاهش برای جویندگان گشاده است! ای مهربان، روزی بخش، دادرس، یکتای
بی‏همتا